Deze pagina is vertaald met behulp van AI en machinaal leren voordat hij is beoordeeld door een menselijke redacteur in uw moedertaal.
(Pocket-lint) – Forspoken springt eruit als een interessant onderdeel van Square Enix’s line-up van games in het komende jaar of zo, zonder het grote merk van Final Fantasy 16, maar met een grote open wereld die een aantal visuele signalen deelt met dat spel.
Zo te horen is het een beetje een experiment voor Luminous Productions onder Square Enix, de eerste zelfstandige titel van de studio. Wij mochten onlangs ongeveer vier uur spelen met de eerste hoofdstukken van het spel. Dit is hoe het er volgens ons uitziet.
We hadden een gemengde tijd met Forspoken – het bewegen door de wereld voelde goed toen we de tijd hadden om echt rond te sprinten en te verkennen, maar het verhaal had de gewoonte om in de weg te zitten.
Het is heel goed mogelijk dat dit iets is dat het bij de release beter zal verdienen, maar de eerste versie die we speelden voelde op dit punt een beetje onevenwichtig aan.
Evenzo konden enkele frisse magische effecten en gedetailleerde rotsformaties en landschappen niet voorkomen dat het spel er over het geheel genomen een beetje saai uitzag, en we zijn er niet zo zeker van in hoeverre dat zal veranderen.
Forspoken is een experiment met de Luminous-engine die de Final Fantasy-spellen aandrijft en lijkt een interessante productie te worden. Maar als Square hoopt dat het een nieuwe tentpole-franchise lanceert, zijn wij wat minder optimistisch.
Forspoken hands-on
- Vergezichten zien er geweldig uit
- Gevechtseffecten zijn oogverblindend
- Grote gebieden om te verkennen…
- Combat voelt een beetje onnauwkeurig
- Script is niet geweldig
- Frey zal de meningen verdelen
Een nieuwe wereld
Trailers hebben al duidelijk gemaakt dat Forspoken opent met onze hoofdpersoon Frey die via een portaal op mysterieuze wijze van New York naar de wereld van Athia wordt getransporteerd.
We hebben het spel net na dit transport opgepakt en spelen Frey’s eerste momenten in Athia, terwijl ze ontdekt dat de vreemde, pratende polsband die ze draagt haar magische krachten heeft gegeven.
In onze tijd met het spel waren deze beperkt tot aardse bewegingen, maar het eindproduct zal ook vuurmagie en andere elementen bevatten.
De belangrijkste gameplay-loop (na wat inleidende woorden tijdens het ontdekken van haar krachten) houdt in dat Frey door grote gebieden over de wereld rent met behulp van parkourvaardigheden, stopt om informatie te verzamelen, aandachtspunten voltooit en tegen vijanden vecht.
Athia is geteisterd door iets wat Frey de Break noemt, en de overgebleven bewoners kamperen in één centrale stad.
Als je iets zoekt om op je Xbox One S of Xbox One X te spelen, ben je hier aan het juiste adres. Hier zijn de beste games voor de Xbox One.
De plot bepaalt al snel vier kwaadaardige “Tantas” waartegen Frey het moet opnemen, elk met hun eigen krachten en motieven, en we vochten door tot een climaxgevecht met één zo’n slechterik.
Daarvoor moesten we ons echter eerst door een flinke berg vermoeiende uiteenzettingen en verhaalmateriaal worstelen, helaas allemaal behoorlijk voorspelbaar en op zijn best standaard.
Frey zelf wordt geanimeerd vertolkt door Ella Balinska, maar het script dat haar wordt aangereikt is vreemd – vooral omdat ze om de andere regel vloekt in wat vermoedelijk een poging is tot real-life spreektaal. Het komt echter een beetje te veel over.
Athia zelf is niets nieuws, allemaal vage middeleeuwse “ye olde-isms” en obscure politieke structuren, maar eerlijk gezegd gaat Forspoken meer over het landschap dan over de politiek.
Geef ze een rondleiding
De gebieden waarin je in Forspoken kunt rondrennen beginnen middelgroot, maar worden al snel enorm groot, vol met kleine nevenactiviteiten en optionele extra’s, waarvan we de meeste niet hebben kunnen verkennen.
Het is best leuk om in deze gebieden rond te rennen, want met Frey’s Flow move kan ze op hoge snelheid sprinten. Eerlijk gezegd bleek het mechanisme van het uithoudingsvermogen hier een sleur met weinig voordelen, waardoor we af en toe moesten stoppen wanneer we dat liever niet deden.
Op de kaart vind je ook blauwe lichtjes die elk een Mana-punt opleveren die je kunt besteden aan het verbeteren van je spreuken – denk aan de ability orbs van Crackdown en je zit in de goede buurt.
Dit is een leuke manier om verkenning te motiveren en heeft mooie tastbare voordelen, dus werkt uitstekend.
Als je de strijd met vijanden aangaat, is het een beetje een gemengd spel. Met Frey’s bruine aardmagie hadden we toegang tot projectielen die sneller of langzamer vuurden, afhankelijk van of we ze wilden opladen, en dit maakte van Forspoken bijna een zeer mobiele third-person shooter.
Het blonk hier echter niet in uit, met raar onnauwkeurig richten en sponzige bewegingen, en hoewel andere magiebomen dit probleem zouden kunnen oplossen, zijn de vroege krachten nog steeds een beetje glansloos.
Het spel gooide op een gegeven moment ook enorme aantallen vijanden met schilden op ons af, iets wat gewoon niet erg leuk was om tegen te vechten – we vonden één spreuk die goed werkte om ze tegen te gaan en hebben die twee uur lang gebruikt.
De kern van Forspoken’s gevechtssysteem zou nog heel wat moois te bieden kunnen hebben, maar op dit moment voelt het een beetje ongepolijst aan, hoewel het feit dat je maar één deel van de skill tree kunt verkennen een duidelijke excuusfactor was.
Eén hoofdstuk dat we speelden opende met een lange sequentie in de laatste menselijke stad in Athia, en de zijmissies die het bood waren ronduit saai – iets waar we snel aan ontsnapten om terug te keren naar de open wereld voor leukere dingen.
Een visueel feest?
Forspoken lanceert als een PS5 exclusive, dus je hoopt dat het grafisch een vooraanstaande plaats inneemt.
Van wat we hebben gespeeld, heeft het zeker potentieel – laadtijden waren zeldzaam en echt kort, en de wereld zelf is uitgestrekt en ziet er geweldig uit.
Toch is het ook een beetje leeg – er zijn weliswaar vijanden en kleine bases om te ontruimen, maar het ontbreekt aan details naarmate je verder komt. Het terrein en de geometrie zijn complex en indrukwekkend, om duidelijk te zijn, maar het voelt voor het grootste deel niet echt geschreven.
We zagen een bebost gebied, een grote dorre woestijn met veel groen, en ten slotte een dieprood vulkaanlandschap, hoewel elk gekenmerkt werd door buitenaardse rotsformaties die hen verscheurden.
De afwisseling tussen de zones is ok, maar elke zone was erg hetzelfde terwijl je erin was – dit is een moeilijk punt om over te brengen, maar het maakt ons bezorgd of Forspoken genoeg inventie zal hebben om deze gebieden interessant te houden.
Wat we wel ondubbelzinnig geweldig kunnen noemen is de explosie van effecten waarmee de meeste gevechten gepaard gaan, met overal rondvliegende deeltjes – we kunnen alleen maar aannemen dat meer krachten nog meer chaos op dit front zullen betekenen, en het ziet er allemaal uitstekend uit.
Toch heeft Forspoken over het algemeen een beetje een generieke look en feel, en alleen een volledige speelbeurt zal bevestigen of dit iets is wat het in zijn geheel zal overwinnen.
We konden het spel ook veranderen van een 30FPS kwaliteitsmodus in een 60FPS prestatieoptie – hoewel we geen commentaar kunnen geven op de resolutiedoelen, voelde deze extra soepelheid essentieel gezien de snelheid van Forspoken’s gevechten, en maakte een groot verschil in hoe het voelde om te spelen.
Forspoken voelt aan als een interessante mix van gameplay-elementen uit vroegere en huidige Square Enix-projecten, maar we zijn er niet zeker van dat het allemaal samenkomt. Maar met meer magie om te gebruiken in het uiteindelijke spel, zou afwisseling de oplossing kunnen zijn.
Geschreven door Max Freeman-Mills. Bewerken door Verity Burns.
Bron: Pocket-lint.com